Aeronomie bestudeert de aardatmosfeer
een multidisciplinaire wetenschap gebaseerd op waarnemingen die bijdragen tot de kennis van de atmosferische omgeving van de Aarde tot de Zon
Het fundamentele onderzoeksveld van de aeronomie is de stratosfeer, het atmosferische gebied net boven de troposfeer (de troposfeer is waar de belangrijkste meteorologische fenomenen plaatsvinden). Van daaruit strekt het zich verder uit tot aan de interplanetaire ruimte over afstanden van honderd duizenden kilometers. Hier bestaat er, in de strikte zin van het woord, geen atmosfeer meer, maar toch laat de magnetische invloed van onze planeet er zich nog gelden.
De Aeronomie bestudeert alle atmosferen van het universum
Over het algemeen is aeronomie de wetenschap die alle planetaire atmosferen bestudeert waarin fysische en chemische processen, die het gevolg zijn van de dissociatie- en ionisatieverschijnselen onder invloed van zonnestraling, belangrijk zijn.
Voorbeelden van atmosferische fenomenen
- ozongat
- broeikaseffect
- aerosolen afkomstig van vulkaanuitbarstingen
- propagatie van radiogolven in de ionosfeer
- magnetische stormen die de telecommunicatie verstoren
- stralingsgordels die gevaarlijk kunnen zijn voor astronauten en satellietelektronica kunnen beschadigen
- orbitale afwijkingen en het vallen van kunstmatige satellieten door atmosferische wrijvingsweerstand
Geschiedenis van de aeronomie
Het woord "aeronomie" werd officieel in 1954 toen de Internationale Unie voor Geodesie en Geofysica (IUGG) het in gebruik stelde. Aeronomie is snel gegroeid met de lancering van kunstmatige satellieten tijdens het Internationaal Geofysisch Jaar 1957-1958, en met de ontwikkeling van nieuwe technieken voor waarneming vanuit de ruimte.
Historische evolutie van het wetenschappelijk onderzoek in het domein van de aeronomie